Waar is de zomer?

Wat leven we toch in een raar land… Voor elke zonnige, zomerse dag staan er 3 á 4 regendagen tegenover. In zekere zin geldt dit ook voor Lymepatiënten. Voor elke goede dag staan hier 3 of zelfs meerdere slechtere dagen tegenover. Zo ook bij mij. Was ik vorige week nog bij een verjaardag van een goede vriend en een dag later bij een lotgenoten bijeenkomst, zo was ik die rest van die week weer compleet beroerd en kon ik het huis niet uit.

Voor een deel hangt dit samen met het weer. Klinkt misschien vreemd, maar veel (chronisch) zieken zijn voor een deel afhankelijk van het weer. Zelf heb ik vooral baat bij droge warmte. De omslag van het weer in Nederland (van droog en warm, naar benauwd en vochtig) zorgt er bij mij altijd voor dat ik weer een terugslag ken. Meestal door een of ander opgelopen virusje, maar ook omdat het vochtige weer mijn klachten versterkt. Het is dan ook altijd zeer frustrerend om vanuit een opleving en zulke mooie dagen weer terug te moeten vallen door iets waar je geen invloed op hebt.

Nu lig ik alweer ruim anderhalve week te tobben met hoge koorts, migraine, pijnen, algehele malaise en dergelijke, maar heb ik hiervoor wel een mooie opleving gehad. Ik was weer een beetje aan het joggen, was sociaal weer van alles aan het ondernemen. En maakte zelfs plannen met verschillende mensen variërend van een bioscoopbezoek tot aan een rondje samen joggen tot aan een Risk toernooi. Overenthousiast? Misschien wel, maar op dat moment voelde ik me goed en wilde ik daar zoveel mogelijk van genieten. Het voelde ook goed om weer onder de mensen te kunnen zijn en als vanouds te kunnen lachen en doen.

Er zijn ergere dingen dan zulke plannen te moeten annuleren, die komen hopelijk wel weer bij een volgende opleving. Maar met de opleving die ik had is het contrast wel weer groter geworden tussen mijn goede en slechte dagen. Meer pieken, maar ook meer dalen. Wrang blijft het… Elke keer als het even wat beter met me gaat betrap ik me erop dat ik hoop dat het aan zal blijven. Ondanks dat ik weet dat elke opleving fragiel is en elk moment voorbij kan zijn. Om de mentale klap enigszins op te vangen heb ik mezelf als het ware “omgekocht”.

Sinds deze week staat er een Playstation 4 in mijn slaapkamer. (Voor de niet-gamers onder ons… De Playstation 4 is een spelcomputer) Normaliter game ik eigenlijk alleen in mijn bedlegerige periodes en die zijn over het algemeen ’s winters. Toch deed ik nu alvast deze aankoop. Een tikkeltje impulsief, al kan ik het voor mezelf wel verantwoorden onder het mom van: “Als straks FIFA 16 uit komt wil ik die niet op een oudere console spelen”. Het machtige apparaat geeft in elk geval afleiding van het beroerd in bed liggen. Of beter gezegd, het geeft afleiding van het niet kunnen doen van hetgeen ik buitenshuis allemaal wilde gaan doen.

Afgelopen weekend heb ik mijn “laatste” infuus en check-up gehad. De virale belasting in mijn lijf was weer (te) hoog en ben aan extra supplementen gezet. Vallen en opstaan…. Maar ik zeg “laatste” omdat ik over een paar weken het toch ga proberen om weer op vakantie te gaan! Omdat ik zo gebaat ben bij de droge warmte, ga ik toch weer proberen te vliegen (vorig jaar zei ik nooit meer te willen vliegen ivm een migraine die een week aanhield). Ik verheug me hier enorm op en heb het idee dat het me ook goed zal gaan doen. Even lekker chillen in de zon en als het lukt een beetje zwemmen en joggen. Als de zomer niet naar mij komt, dan kom ik wel naar de zomer ;-)! Het is een fysieke gok, maar wie niet waagt wie niet wint. Dan zien we in september wel weer hoe het met de Lyme en Co’s is gesteld.

Mensen vragen me ook wel eens waarom ik dan niet emigreer naar een land met een beter klimaat. Nou, laat ik het zo zeggen… Als ik die optie zou hebben, dan zou ik het doen. Al is het alleen maar om de winter in Nederland te ontlopen. Maar ik zou niet weten hoe en met welk geld. Op slechte dagen kan ik niet geheel voor mezelf zorgen, dus zou dan thuishulp en/of thuiszorg nodig hebben. Bovendien hang ik nu elke 10 dagen aan het infuus en moet ik maar zien te regelen dat het in buitenland ook kan. Maar alles kost geld. En ik kan niet werken en krijg geen uitkering. Die wekelijkse Lotto trekking me ook nog niet rijk weten te maken. Bovendien geeft wonen en leven in een beter klimaat ook geen garantie op genezing van de ziekte. Dus vooralsnog blijft het bij dromen en hopen dat we weer wat mooie weken in Nederland gaan krijgen.

Rest mij nog af te ronden met de volgende clip:

Voor iedereen alvast een heel fijn weekend en bedankt voor het lezen!

–Never Surrender—
Charlie

PS: Wil je dat ik je toevoeg op PSN? Stuur me dan even je nickname toe per mail.