Juni 2015
Op de vooravond van de maand juli, besluit ik met deze blog toch nog even te melden hoe het momenteel allemaal met me gaat. Het was in alle opzichten een “gekke” maand. Een maand waarin hoogtepunten zich met dieptepunten wisten af te wisselen. Maar waarin ik ook fysiek ben opgeleefd! Zoals jullie wellicht weten ben ik momenteel alleen onder behandeling door middel van immunotherapie infusen. Deze infusen werken bij mij uitstekend voor de ergste (zenuw)pijnen.
Hoe gaat het met me?
Ik kan gelukkig zeggen dat het relatief goed met me gaat. Ben wat fitter en sterker aan het raken. Al was het ook zeker tobben deze maand. Een actieve Bartonella co-infectie… Voorhoofdsholteontsteking… Migraines… Er leek even geen einde aan de ellende te komen. Het voordeel van al die ellendige nachten was wel dat er elke nacht wel een wedstrijd van het WK Vrouwen Voetbal te zien was. Maar zoals je dan altijd zult zien… Ineens gaat het sinds een week of 2 een stuk beter. Die Bartonella heb ik weer redelijk onder controle, die voorhoofdsholteontsteking is weg en ik kan steeds meer ondernemen. Ik gebruik de goede dagen die ik nu heb om ook zoveel mogelijk te ondernemen of beter gezegd de dingen te doen die me mentaal/emotioneel energie geven. Ik ben dan ook steeds meer “offline”. Leg mijn telefoon vaker weg of zet hem uit… doe (te) lang over het beantwoorden van mijn mails. Ben niet alle tweets op Twitter of alle posts op Facebook aan het bekijken… Maar ik richt mijn energie nu even op het doen van leuke dingen (sociaal) en op beweging (fysiek).
Voor de mensen die willen zien hoe ik ’s morgens wakker word…
Het was ook een confronterende maand… Zo was ik deze maand 10 dagen alleen in verband met de vakantie van mijn ouders. Nu vind ik dat op zichzelf helemaal niet erg, heb ik graag het rijk alleen en gun ik ze bovenal een lekkere vakantie. Maar vorig jaar was het zo dat ik zelf nog op reis kon gaan en naar Lissabon vloog. Of beter gezegd… Dat was de reis waarna ik besloot “nooit meer te gaan vliegen” omdat ik een week lang 24/7 migraines had door de vlucht. Nu is “nooit” natuurlijk relatief en hoop ik dit jaar wél weer te gaan reizen… Maar in 2014 had ik ook een paar weken het huis weleens alleen en kon ik nog elke dag voor mezelf én voor de hond zorgen. Dat ging dit jaar niet meer. De hond ging naar mijn zus, omdat ik gewoon niet elke dag 3-5 x met de hond kan lopen. En gewoon dagen heb dat ik niet (vroeg) mijn bed uit kan komen. Hierdoor besefte ik me dat ik ten opzichte van 2014 dus fysiek weer achteruit ben gegaan…
…………
Lees HIER verder
Bizarre maand voor je Charlie. Zo trots op je stuk van Groeten van Max. Veel sterkte en hoop heeeeel erg dat je komende weken dingen kan blijven doen en je kan gaan beginnen met de Lyme ook daadwerkelijk te killen! Liefs
Hoi Charlie,
fijn om te lezen dat het iets beter met je gaat.
ik begrijp dat je niet meer met nutramedix in de weer bent.
sinds kort ben ik er achter dat ik , eigenlijk al mijn hele leven, een b12 tekort heb.
ben heel veel wijzer geworden van de groep ,, de vergeten ziekte ,,
de klachten die daar beschreven worden zijn dezelfde als die van de lyme.
ook schijnt het zo te zijn dat mensen met b12 tekort ook de ziekte van lyme krijgen, ik ook dus.
sinds kort injecteer ik mijzelf 2x per week en al bijna 1 jaar 2x per week een kennis.
dit , omdat deze ziekte door de artsen niet herkend wordt, om de doodeenvoudige reden dat ze er niks vanaf weten.
en er ook niet voor open staan.
Hartverscheurende verhalen op de site.
is dit al eens bij jou nagekeken?
het is maar een hint.
ik hoop dat je je steeds beter zal voelen en een hartelijke groet uit heerhugowaard.
tresie van kuijeren