Juni 2015

Op de vooravond van de maand juli, besluit ik met deze blog toch nog even te melden hoe het momenteel allemaal met me gaat. Het was in alle opzichten een “gekke” maand. Een maand waarin hoogtepunten zich met dieptepunten wisten af te wisselen. Maar waarin ik ook fysiek ben opgeleefd! Zoals jullie wellicht weten ben ik momenteel alleen onder behandeling door middel van immunotherapie infusen. Deze infusen werken bij mij uitstekend voor de ergste (zenuw)pijnen.

Hoe gaat het met me?

Ik kan gelukkig zeggen dat het relatief goed met me gaat. Ben wat fitter en sterker aan het raken. Al was het ook zeker tobben deze maand. Een actieve Bartonella co-infectie… Voorhoofdsholteontsteking… Migraines… Er leek even geen einde aan de ellende te komen. Het voordeel van al die ellendige nachten was wel dat er elke nacht wel een wedstrijd van het WK Vrouwen Voetbal te zien was. Maar zoals je dan altijd zult zien… Ineens gaat het sinds een week of 2 een stuk beter. Die Bartonella heb ik weer redelijk onder controle, die voorhoofdsholteontsteking is weg en ik kan steeds meer ondernemen. Ik gebruik de goede dagen die ik nu heb om ook zoveel mogelijk te ondernemen of beter gezegd de dingen te doen die me mentaal/emotioneel energie geven. Ik ben dan ook steeds meer “offline”. Leg mijn telefoon vaker weg of zet hem uit… doe (te) lang over het beantwoorden van mijn mails. Ben niet alle tweets op Twitter of alle posts op Facebook aan het bekijken… Maar ik richt mijn energie nu even op het doen van leuke dingen (sociaal) en op beweging (fysiek).

Willekeurige ochtend selfie

Voor de mensen die willen zien hoe ik ’s morgens wakker word…

Het was ook een confronterende maand… Zo was ik deze maand 10 dagen alleen in verband met de vakantie van mijn ouders. Nu vind ik dat op zichzelf helemaal niet erg, heb ik graag het rijk alleen en gun ik ze bovenal een lekkere vakantie. Maar vorig jaar was het zo dat ik zelf nog op reis kon gaan en naar Lissabon vloog. Of beter gezegd… Dat was de reis waarna ik besloot “nooit meer te gaan vliegen” omdat ik een week lang 24/7 migraines had door de vlucht. Nu is “nooit” natuurlijk relatief en hoop ik dit jaar wél weer te gaan reizen… Maar in 2014 had ik ook een paar weken het huis weleens alleen en kon ik nog elke dag voor mezelf én voor de hond zorgen. Dat ging dit jaar niet meer. De hond ging naar mijn zus, omdat ik gewoon niet elke dag 3-5 x met de hond kan lopen. En gewoon dagen heb dat ik niet (vroeg) mijn bed uit kan komen. Hierdoor besefte ik me dat ik ten opzichte van 2014 dus fysiek weer achteruit ben gegaan…

…………

Lees HIER verder